Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

Στίς γυναίκες -Μπρεχτ, Οπενχάιμ, Μ.Φ.Ματάτση, Β.Χάρα



ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Βούρτσισε το σακάκι
Βούρτισ’ το δυο φορές!
Όταν το βούρτσισμα τελειώσεις
Μένει μια πατσαβούρα καθαρή.
Μαγείρευε όλο φροντίδα
Μη λυπηθείς κανένα κόπο!
Σαν κι η δεκάρα λείπει
Σκέτο νεράκι είναι η σούπα.
Δούλευε, δούλευε ακόμα πιο πολύ!
Κάνε οικονομία, μοίραζέ τα πιο καλά!
Λογάριαζε, λογάριαζε μ’ ακρίβεια!
Σαν κι η δεκάρα λείπει
Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις.
Ό,τι πάντα κι αν κάνεις
Ποτέ αρκετό δε θα ’ναι.
Η κατάστασή σου είναι άσκημη
Κι ακόμα πιο άσκημη θα γίνει.
Δεν πάει έτσι άλλο πια
Αλλά η διέξοδος ποια είναι;
………………………………………
Σαν η δεκάρα λείπει, καμιά δουλειά δεν είναι αρκετή.
Το ζήτημα για το κρέας, που σας λείπει στην κουζίνα
Δεν πρόκειται μες στην κουζίνα να κριθεί.
Ό,τι κι αν κάνετε
Ποτέ αρκετό δε θα ’ναι.
Η κατάστασή σας είναι άσκημη
Κι ακόμα πιο άσκημη θα γίνει.
Δεν πάει έτσι άλλο πια

Μπέρτολτ Μπρεχτ


ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ

Αχ, κορίτσια,
κορίτσια µε τα λάβαρα
και τα πανύψηλα όνειρα,
ορθώσατε τις τύχες σας
σε ουράνιο ανάστηµα!
Αχ, κορίτσια,
κορίτσια της στέρησης και του µόχθου,
γυρνάτε από τη δουλειά
µε δυο χούφτες άγχος
κάτω από τ’ αριστερό στήθος,
µε ξέχειλo το παράπονο
και τη δύναµη της έµπνευσης
να πάλλεται
στο ρυθµό της επανάστασης.
Αχ, κορίτσια,
µε το τραγούδι στο στόµα,
πάτε κι ερχεστε,
θερµαίνοντας την ελπίδα
στη χόβολη του αγώνα σας
σα μια φέτα ζεστό ψωµί στη θράκα.
Αχ, κορίτσια,
µε τα κόκκινα µάγουλα της σεµνότητας,
το καθάριο βλέµµα της ειλικρίνειας,
τ’ απαλό ερωτικό σας χάδι,
ντυθήκατε την οµορφιά,
ντύσατε και τον κόσµο µε γλυκιά θαλπωρή.
Αχ, κορίτσια,
τραβήξατε µπροστά,
σα φρεγάτες στα πέλαγα…
καταλαγιάζουν κάποτε οι φουρτούνες,
κορίτσια,
κι οι καταιγίδες στραγγίζoυv στο ποτήρι της θερινής γαλήνης.
Κορίτσια µε τα λάβαρα και τα πανύψηλα όνειρα,
κουρελιάσατε τα πέπλα του πεπρωµένου
µε τις αιχμές του δίκιου σας,
περπατώντας ισότιμη πορεία
στoυ μέλλοντος την απλωσιά
σωστές αλκυονίδες,
κορίτσια…


Μαργαρίτα Φρονιμάδη - Ματάτση



ΥΦΑΝΤΡΕΣ


Εσένα,
Θα σε ονόμαζα Άννα,
Θα σε ονόμαζα Γιάννα,
Θα σε ονόμαζα ομορφούλα
Κλώστρια μελαχρινούλα,
Μικρή πεταλούδα
Υφάντρα.
Εσύ που ήσουν
Σκλάβα του εργοστασίου
Σκλάβα της μηχανής
Σκλάβα του ωραρίου
Σκλάβα του μισθού,
Υφάντρα μελαχρινούλα
Μικρή πεταλούδα
Εργάτρια του υφαντουργείου.
Γύρνα, γύρνα, γύρνα,
Γύρνα, κορίτσι μου,
Γύρνα το κουβάρι
Της μοίρας σου
Γύρνα, γύρνα, γύρνα,
Γύρνα, κορίτσι μου,
Ύφανε την κλωστή
Της μοίρας σου.
Η ζωή σου βρίσκεται στο εργαστήρι,
Εκεί θα μπορέσουν να υφανθούν
Με τα χέρια σου και με τα χέρια των άλλων
Υφάσματα που θα ντύσουν την ελευθερία.

Βίκτωρ Χάρα



Στις αγωνιζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός στην ομορφιά της μέρας
χιλιάδες σκοτεινές κουζίνες, χιλιάδες μαύρες φάμπρικες
γεμίζουν ξάφνου με του ήλιου τη λαμπράδα
γιατί ο κόσμος μας ακούει να τραγουδάμε
«Ψωμί και Τριαντάφυλλα, Ψωμί και Τριαντάφυλλα»


Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός είναι και για τους άνδρες ο αγώνας μας
Γιατί είναι των γυναικών παιδιά και τους γεννάμε πάλι,
Φτάνει πια ο παιδεμός σ’ όλη μας τη ζωή,
Πεινάνε οι ψυχές και όχι το σώμα μόνο “Δώστε μας Ψωμί και Δώστε μας Τριαντάφυλλα”

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός αμέτρητες γυναίκες πεθαμένες
Σμίγουν το θρήνο τους και λένε το παλιό τραγούδι του ψωμιού
Οι σκλαβωμένες ψυχές τους γνώρισαν λίγη μόνον ομορφιά, τέχνη κι αγάπη-
Ναι, για το Ψωμί παλεύουμε και για τα Τριαντάφυλλα

Ναι, για το Ψωμί παλεύουμε και για τα Τριαντάφυλλα.
Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός φέρνουμε τις μεγάλες μέρες
το ξεσήκωμα των γυναικών είναι ξεσήκωμα όλης της ανθρωπότητας
όχι πια σκλάβοι και τεμπέληδες, δέκα που μοχθούν για έναν που ξαπλώνει
αλλά ένα δίκαιο μοίρασμα στ’ αγαθά της ζωής,
«Ψωμί και Τριαντάφυλλα, Ψωμί και Τριαντάφυλλα»

Τζέιμς Οπενχάιμ

1 σχόλιο:

  1. Κορίτσι μελλοθάνατο….!

    Υγρό κελί και σκοτεινό…..
    και….. ένα επί δύο….,
    προθάλαμος θανάτου….,…..
    δυο μέτρα απ’ τ’ απόσπασμα….,
    μια πιθαμή απ’ το Θάνατο….,
    κορίτσι μελλοθάνατο….!

    Ιδέα, ήθος κι ηθική….,
    κι αγώνας για το δίκιο….,
    άγνωστες λέξεις…., ξένες….,
    για τ’ αμετάκλητα χαμέρπια….,
    …..του Ήλιου σεις αγγέλοι μας….,
    φτιάξτε, πια, τέτοια, κι άλλα
    κορίτσια -- παλικάρια….!

    Ανάμεσα καρδιάς και νου…..
    παλμός της νιας τραντάζει….,
    πνοή αθανασίας….,…..
    στη Γη αγέρας φύσηξε….,
    απέλπιδη πατρίδα μας….,
    κορίτσι μας -- ελπίδα μας….!


    Μες στο ‘’φτωχικό’’ μας….!

    Μες στο ‘’φτωχικό’’ μας…..
    λεύτερη η ψυχή μας….,
    πλούσιο τ’ Όνειρό μας….,
    ‘’φτώχεια’’ επιλογή μας….!

    Εμείς δε θέλουμε πολλά….,
    μένουμε σάμπως στα παλιά….:
    λίγη δουλειά…., λίγο φαΐ…..
    και δυο ρούχα τριμμένα….,…..
    γιούχα στο νέο Ψέμα….!

    Μες στο ‘’φτωχικό’’ μας…..
    μύρια παραθύρια….,
    οι απλότητές μας
    Ήλιου τα γεφύρια….!


    Καλή καρδιά, πάντα, να λες….!

    Για τα δεινά σου, πια, μην κλαις….,
    μα να ‘σαι υπερήφανος
    για την αγνή καρδιά σου….,…..
    καλή καρδιά, πάντα, να λες….,
    αφού αξίζει στη ζωή
    σαν ήλιος η αγιά σου….!

    Κράτα ‘την την ψυχή σου
    μακριά απ’ τις βρωμιές –τους….,
    που τόσο υπομένεις….,…..
    τι πιο θεσπέσιο απ’ αυτό….:
    τίμια να ζεις….. και όρθιος,
    στολίδι, να πεθαίνεις,,,,!

    Κι αν κλαίει γι’ αυτά κι ο Ουρανός….,
    για σένα…., είν’ ευέλπιδος
    και γελολέει….: «Χαλάλι….!»….,
    χαλάλι που ‘χτισε τη Γη….,
    κι ας τη βρωμίζουν οι κακοί
    και έχει τέτοιο χάλι….!


    Ισόβια ‘’ζητιανεύουν’’….!

    Για ψίχουλα δουλεύουν
    οι δουλευταράδες….,
    ‘’την τάβλα –τους τη στρώνουν’’
    μεγαλοφαγάδες….!

    Το νόημα της ζήσης
    το ‘χουν αλλιώς συλλάβει….,
    γεννιούνται και πεθαίνουν
    προκάτ σκυφτοί και σκλάβοι….!

    Ισόβια ‘’ζητιανεύουν’’….,
    ’’κάρτα και σφυρίχτρες’’….,
    σαΐνια οι Αφέντες…..
    κι αιματορρουφήχτρες….!


    Αιώνες τώρα…., γενιά τη γενιά….!

    Σ’ αυτή τη σκυταλοδρομία….,
    που τη λένε εργασία….,
    λαχανιάζουν…., τρέχουν άλλοι….,
    κι άλλοι παίρνουν τα ‘’βραβεία’’….!

    Αιώνες τώρα…., γενιά τη γενιά….,
    ‘’στον άσσο μένει’’ η εργατιά…..
    και οι κοπρίτες….. σκέτα βαμπίρια….:
    αφέντες βίλες…., δούλοι τσαντίρια….!

    Έχουν δεν έχουν….,
    νιώθουν χορτάτοι….,
    αλλά και «Δόξα τω Θεώ….!»….,
    οι εργάτες τίμιοι….,…..
    κι αν πάντα έχουν
    οι σκάρτοι βάμπιροι….,
    είν’ πεινασμένοι….,
    άτιμοι δήμιοι….!


    Μακάρι που γεννήθηκα φτωχός....!

    Ρούχα παρτάλια.....
    κι η πείνα περίσσια....,
    σπίτι που έμπαζε οικτρά....,
    ανάπηρη παράγκα....!
    Τ’ αυγά αντάλλαγμα
    για καραμέλες.....
    και τα παιχνίδια μου φτιαχτά
    από της μάνας μου τα ροζιασμένα χέρια....,.....
    μα ήταν, τότε, τρελή χαρά....,
    λες και ο Ήλιος...., σαν νονός....,
    γιούρια σκορπούσε φράγκα....!

    Παιδίσια χρόνια μες στην ανέχεια.....
    κι εγώ, σαν ψέμα, τραγικός....,
    μα αν...., που είμαι Άνθρωπος....,
    ευθύνεται η φτώχεια....,
    μακάρι που γεννήθηκα φτωχός....!

    Στ’ ''άσπρο'' λιτότη’....,
    στο ''μαύρο'' σπατάλη....,
    σπίτι που ήτανε σχολειό....,
    της φτώχειας Ευαγγέλιο....!
    Τ’ αστέρια είχαμε
    φως για τις νύχτες.....
    κι είχα ταξίδια ζωντανά
    μες στου πατέρα μου τους ζωντανούς –του ''μύθους''....,.....
    μα ήταν, κι έτσι, τρελή χαρά....,
    θαύμα κι ο Ήλιος...., σαν Θεός....,
    νύχτα σκορπούσε γέλιο....!


    Δεν κάνουμε χατίρι….!

    Κι αν μας χτυπούνε, πια, κακοτυχιές….,
    εμείς…., θα προχωράμε….,
    κι αν καρτερούν κακοτοπιές….,
    εμείς…., τις προσπερνάμε….!

    Σε πείσμα των Κακών….. θα πολεμάμε….,…..
    σ’ αυτόν τον πόλεμο…., που βάφτισαν ζωή….,
    τι νίκη κι ήττα ‘’πάει να πει’’….,…..
    αρκεί που αγωνιζόμαστε….. και δεν τα παρατάμε….!

    Κι αν κάτθρωποι απολέμητους μας θέν’….,
    δεν κάνουμε χατίρι….,
    άνθρωποι μεις…., για την τιμή….,
    ‘’βαράμε χαρακίρι’’….!

    ....: Στέργιος (Αλέξαδρος)

    www.stergios888.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή